Bayram..

Hem 19 yaşında hem de çok geleneksel olmayan bi insan olarak belki de ahhh nerde o eski bayramlar demem pek doğru olmaz ama yine de söyleyeceğim. Gerçekten nerde o eski bayramlar! Küçüklüğümde bayramla ilgili sevdiğim şeyler yeni kıyafetler almak, harçlık toplamak bi de tabi ki o heyecan ve neşeyle uyanıp babaanneye koşmak, aşağıda kurban kesilirken yukarıda heyecanla bitmesini beklemek ve tabi ki bol bol çikolata yemekken iş daha adlarını bilmediğim, bayramdan bayrama gördüğüm akraba ziyaretlerine gelince suratım düşer, her gittiğimiz evden sonra kaç kişi kaldı diye sormaya başlardım.. Tek tek merdivenleri tırman, ayakkabıları çıkar, herkesin elini öp, büyükler tarafından öpül ki vıcık vıcık öpülmekten hiç hoşlanmayan bi insan olan ben için bunlar bi işkenceye dönüşebiliyordu.. Zaman geçtikçe ziyaret edilicek insanlarla beraber ziyaretler de azaldı.. Son bi kaç senedir bayram ziyaretimiz anneanne ve babaanneden ibaretti ki anneaneyi de kaybetmekle beraber bu sene kaldı sadece babaanne.. Ama memleketten taşındığım ilk seneden aman gitmeyelim annemler gelir demekle beraber bu seneyi İstanbul'da geçirmeye karar verdim.. Ve daha bayram sabahına gözümü açar açmaz camdan aşağı bakıp süslenmiş ziyarete giden insanları görünce çok duygulandım bu nasıl bayram neden gitmedik ki moduna girdim hemen.. Annem ve kardeşim gelse de babamı, ziyaret edilcek tek hane olan babaanneyle dedeyi göremediğimiz için üzülmedim desem yalan olur. Büyüdükçe,yaşadıkça anlıyorum bayramların kıymetini ve neşesini ama ne yazık ki büyüdükçe bu değerlerin kaybolduğunu da görüyüorum.. Diceğim o ki siz siz olun bayramların ve henüz kaybetmediğiniz sevdiklerinizin kıymetini bilin.. Hepinize iyi bayramlar dilerim..